پايان هر راه، آغاز راه جديدى است.
يادداشت از شقايق قلى زاده
شكارچى پروانهها تازهترين اثر «پروانه شفاعى» است. شفاعى در چندسال اخیر با انتشار دو اثر «مجنون بىجنون» و «به ساز دلم» یكى از نويسندگان پرمخاطب نشر شادان محسوب مىشود. «به ساز دلم» در يك نظرسنجى توانست بین چند کتاب رتبه اول را كسب كند.
گروهى از دانشجويان علوم جانورشناسی براى تحقيق روى گونههاى مختلف جانورى راهى روستایی در شمال كشور مىشوند.
در اين راه افراد گروه و مهمتر از همه، نوا و خانوادهاش با فراز و نشيبهاى زيادى روبهرو میشوند.
نوای مهربان مانند تمام دختران سعی میکند محكم باشد، اما وابستگی به خانواده، خصوصاً با شرایط متفاوتی که دارد، باعث چالش تازهای میشود؛ چالشی که او را درگیر انتخاب بین دو راه عجیب میکند.
در طول داستان شما با بُعد جديدی از شخصيت حساس نوا آشنا میشوید.
نواى مهربان براى خواهرزادههايش، نواى صبور براى پسرعمويش، نوا براى دوستانش و درنهایت نوا براى غريبهی مرموز و ناشناخته که سادگیاش او را مانند آینه صاف و قابل درک نشان میدهد.
در مقابلِ دختری به سادگی و روشنی نوا، پسرى با گذشتهاى سياه، دلى پر از نفرت و بیاعتمادي به دیگران پا به میدان قصه میگذارد. با تفاوتهایی شاخص که نویسنده در پردازشش خوب عمل کرده است!
در اين کتاب شخصيتهاى كمترى در مقایسه با «به ساز دلم» ديده ميشود، اما وجود تكتك آنها مهم است. البته شما با شخصیتهای محوری دیگری هم روبهرو هستید که هر کدام ماجرایی را با خود به جنگل سبز و روستای افرا تپه میآورند.
بارزترین مضمون داستان شکارچی پروانهها رویارویی عشق و نفرت، انتقام و بخشش و قضاوت است، اما مضمونى كه قابل تقدير است پرداختن شجاعانه نويسنده به مسائل محيط زيست و محيطبانان و مشکلات این افراد است که به خوبی همراه با فضاسازی مناسب نشان داده شده است. مضمون كمتر ديده شدهای كه با آگاهى بدون كمترين افت ريتم در دل داستان جاى داده شده است. میشود گفت فضاسازی نویسنده از برجستگیهای قلم و توانایی اوست.
در پايان نويسنده با ريتمى كه نسبت به آغاز داستان شدت بيشترى دارد از رازهاى گذشته وگرههایش پرده برمیدارد و با پايانی خوش داستان جذابی رقم میزند.
اگر رمانی عاشقانه همراه با قلمی گرم و مضمونی قابل تفکر میخواهید شکارچی پروانهها را از دست ندهید.
نويسنده: پروانه شفاعى
انتشارات: شادان
صفحات: ٦٤٣